เดิมเวลาเราเป็นแผลต้องใช้ผ้าก๊อซมาปิดแต่ตอนล้างแผลนี่สิปัญหาใหญ่เลยเพราะผ้าก๊อซเจ้ากรรมดันมาติดแยลที่สมานตัวทำให้ต้องล้างต้องลอกสร้างความเจ็บปวดจนขยาดที่จะไปล้างแผล
เดิมเวลาเราเป็นแผลต้องใช้ผ้าก๊อซมาปิดแต่ตอนล้างแผลนี่สิปัญหาใหญ่เลยเพราะผ้าก๊อซเจ้ากรรมดันมาติดแยลที่สมานตัวทำให้ต้องล้างต้องลอกสร้างความเจ็บปวดจนขยาดที่จะไปล้างแผล
ในสมัยก่อนผู้ที่เป็นแผลพุพองจากโรคฝีดาดจะใช้ใบตองมาปูนอนเลยมีคนสงสัยว่านอกจากจะทำให้แผลไม่ติดผ้ามาลองดูผลการทดลองกันจากในรูปแผลที่อยู่ด้านซ้ายปิดด้วยใบตองอ่อนที่ฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์แล้วมาปิดบนแผลตามในรูปด้านซ้ายมือใบตองอ่อนแผลใหญ่ที่ทายาและแปะด้วยใบตองอ่อนตามด้วยปิดด้วยผ้าก๊อซผ่านไป7วันไม่รู้สึกคันและเวลากดที่แผลก็ไม่รู้สึกเจ็บส่วนเนื้อและผิวหนังถูกสร้างแล้วแต่ยังรู้สึกว่าผิวบางอยู่(ปิดด้วยใบตองอ่อนเวลาล้างแผลแผลจะไม่ติดผ้าก๊อซ *แต่ช่วงสามวันแรกจะมีหนองแยะหน่อย)ส่วนแผลที่เล็กกว่ารูปทางขวามือทายาแต่ปล่อยให้แห้งแบบปรกติไม่ปิดแผลผ่านไป7วันยังตกสะเก็ดอยู่ รู้สึกคันและเวลากดแผลรู้สึกเจ็บและยังไม่หายดี
ภูมิปัญญาโบราณเป็นสิ่งที่ง่ายงดงามและมีคุณค่าแต่ถูกหลงลืมด้วยเหล่ห์เหลี่ยมของโลกแห่งการใช้เงินมาเป็นหลักเลยทำให้ความเรียบง่ายความจริงและความงามหายไป
ขอขอบคุณข้อมูลจาก: หมอบ้านบ้าน